A comparative study between Marshall and Rotterdam CT scores in predicting early deaths in patients with traumatic brain injury in Emam Reza Hospital, Birjand 2017

Abstract

Background: Trauma is one of the most important issues of most healthcare systems accompanying with head trauma in the most cases. We sought to determine the scoring system and initial CT findings predicting the death at hospital discharge (early death) in patients with traumatic brain injury based on Marshall and Rotterdam CT scores. Method: This is a cross sectional study on traumatic neurosurgical patients with mild-to-severe traumatic brain injury admitted to the emergency department of Emam Reza Hospital of Birjand University of Medical Sciences. Patients≥18 year old with TBI during last 24 hours with GCS≤13 were included and exclusion criteria were multiple trauma, penetrating injuries, previous history of anticoagulant therapy, pregnancy, not willingness for participation. Their initial CT and status at hospital discharge, one and three monthes (dead or alive) were reviewed, and both CT scores were calculated. We examined whether each score is related to death using SPSS11 by The Mann–Whitney U at the level of p≤0.05. Results: Overall, 98 patients were included. Mean age was 43.52±21.29. Most patients were male (63.3%). Mean Marshall and Rotterdam CT scores were 3.2±1.3 and 2.5±1. The mortality at two weeks, one moth and three monthes were 19.4%, 20.4%, and 20.4%. Rotterdam CT score was significantly different based on type of hematoma. Median GCS score in alive and dead patients on 2 weeks were 10 and 4 (p=0.0001), at one month were 10 and 4 (p=0.0001), and at three months were 10 and 4 (p=0.0001). The medican Marshall CT score on 2 weeks were 2 and 4 (p=0.0001), at one month were 2 and 4 (p=0.0001), and at three months were 2 and 4 (p=0.0001). The medican Rotterdam CT score on 2 weeks were 2 and 4 (p=0.0001), at one month were 2 and 3 (p=0.001), and at three months were 2 and 3 (p=0.001). The Rotterdam CT score was significantly correlated with mortality at two weeks, one month and three month (p=0.004, p=0.001, and p=0.001, respectively). The Marshall CT score was not significantly correlated with mortality at any time. The Rotterdam CT score was more accurate for prediction of mortality on 2 weeks (ROC80.9), at one month (ROC80.7), and at three months were (ROC80.7) than The Rotterdam CT score (ROC 76, 74.1, and 74.1, respectively). Conclusion: This study cocluded that The Marshall CT score was more accurate for prediction of mortality on 2 weeks, at one month, and at three months were than The Marshall CT score with higher ROC. The correlation of the Rotterdam CT score with mortality was significant

مقدمه: تروما از مهمترین مشکلات موجود در سیستم های بهداشتی کشورهای جهان بوده که در اغلب موارد با آسیب های سر همراهی دارند. جهت بررسی این دسته از تروماها و تعیین پیش آگهی آن ها از سیستم امتیاز دهی مارشال و یا سیستم طبقه بندی روتردام استفاده می گردد. این مطالعه با هدف تعیین قدرت پیشگویی پیامد اولیه بیماران ترومای سر براساس امتیازدهی روتردام و مارشال در CT اسکن مغز بیماران ترومایی انجام پذیرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی بیماران ترومایی مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند طی سال 1396 صورت پذیرفت. معیار ورود شامل بیماران سن بالاتر از 18 سال با تروما بلانت سر طی 24 ساعت گذشته و GCS ≤13 با سی تی اسکن abnormal و معیار خروج شامل multiple trauma، ضایعات penetrating، سابقه مصرف داروهای ضد انعقادی، بارداری، بیماری زمینه ای مغزی، نقص اطلاعات و عدم رضایت جهت شرکت در مطالعه بود. بیماران کاندید ورود به مطالعه تحت سی تی اسکن مغز قرار گرفته و طبقه بندی هر کدام از سیستم ها جداگانه انجام گردید. سپس بیماران طی دو هفته اول، ماه اول و ماه سوم پیگیری شدند. داده ها با نرم افزار SPSS 11 و با تست The Mann–Whitney U در سطح معناداری p≤0.05 آنالیز شدند. نتایج: در 150 بیمار مورد مطالعه میانگین سنی 21.29±43.52 سال بوده و اغلب بیماران مذکر (60 درصد، 90 نفر) بودند. میانگین نمره بیماران در طبقه بندی مارشال و روتردام به ترتیب 1.3±3.2 و 1.0±2.5 بوده است و در طبقه بندی مارشال اغلب بیماران گریدII (75 نفر، 50 درصد) داشته اند. میزان فوت در هفته دوم (و یا هنگام ترخیص) 19.4 درصد و در یک ماه و سه ماه بعد از مراجعه 20 و 22 درصد بوده است. میانه نمره GCS بدو مراجعه افراد زنده و فوت کرده در بررسی بیماران بعد از دو هفته 10 و 4 (0.0001=p)، بعد از یک ماه، 10 و 4 (0.0001=p) و بعد از سه ماه، 10 و 4 بود (0.0001=p). میانه نمره طبقه بندی مارشال افراد زنده و فوت کرده بعد از دو هفته 2 و 4 (0.0001=p)، بعد از یک ماه، 2 و 4 (0.0001=p) و بعد از سه ماه، 2 و 4 بود (0.0001=p). میانه نمره طبقه بندی روتردام افراد زنده و فوت کرده بعد از دو هفته 2 و 4 (0.0001=p)، بعد از یک ماه، 2 و 3 (0.001=p) و بعد از سه ماه، 2 و 3 بود (0.001=p). در آنالیز مولتی واریانت، صرفا امتیاز طبقه بندی روتردام به طور معناداری با مورتالیتی بیماران طی دو هفته، بعد از یک ماه و همچنین بعد از سه ماه مرتبط بود (به ترتیب 0.004=p، 0.001=p و 0.001=p) و بین امتیاز طبقه بندی روتردام با مورتالیتی بیماران در زمان های یادشده ارتباط معناداری مشاهده نشد. طبقه بندی روتردام از دقت بالاتر در پیشگویی مورتالیتی طی دو هفته اول، ماه اول و ماه سوم با ROC برابر 80.9، 80.7 و 80.7 به نسبت طبقه بندی مارشال با ROC برابر 76، 74.1 و 74.1 برخوردار بود. نتیجه‌گیری: مهمترین یافته این پژوهش دقت بالاتر سیستم طبقه بندی روتردام به نسبت سیستم طبقه بندی مارشال در پیشگویی مورتالیتی طی دو هفته اول، ماه اول و ماه سوم با ROC بالاتر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که صرفا امتیاز طبقه بندی روتردام به همبستگی معناداری با مورتالیتی بیماران طی دو هفته، بعد از یک ماه و همچنین بعد از سه ماه ارتباط داشته است