The relationship between spiritual well-being and life satisfaction in the nursing staff of Mashhad Hasheminezhad Hospital (2011)

Abstract

Background and Aim : Life satisfaction is one of the mental health components and spiritual well-being is accounted as the latest construct of health. Occupational tensions are abundant in nursing can affect mental health and life satisfaction. The present study was conducted to investigate the relationship between spiritual well-being and life satisfaction in the nursing staff. Materials and Methods : This correlational and descriptive study was conducted on 93 of the nursing staff at Hasheminezhad Hospital in Mashhad, who were selected through simple sampling in 2011. Spiritual well-being questionnaire (SWBS) and life satisfaction questionnaire (SWLS) were filled out completed by the nurses. Range of spiritual well-being and life satisfaction was found to be 20- 120 and 5-35, respectively. The collected data was analyzed by means of SPSS (V: 15) using independent t test, pearson's correlation coefficient, and stepwise multiple regression at the significant level P

زمینه و هدف: رضایت از زندگی، یکی از مؤلفه‌های سلامت روانی و سلامت معنوی جدیدترین سازه مربوط به سلامتی می‌باشد. تنش‌های شغلی که در حرفه پرستاری فراوان می‌باشند، می‌توانند سلامت روانی و به تبع آن رضایت از زندگی را تحت تأثیر قرار دهند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی و کیفیت زندگی در پرستاران انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- همبستگی، بر روی 93 نفر از کارکنان پرستاری بیمارستان شهید هاشمی‌نژاد مشهد که به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند، در سال1390 انجام شد. پرسشنامه سلامت معنوی SWBS و رضایت از زندگی SWLS که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفته بود، توسط خود پرستاران تکمیل گردید. دامنه نمرات سلامت معنوی از 20-120 و رضایت از زندگی از 5-35 محاسبه گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 15) و آزمون‌های تی‌ مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش قدم به قدم (Stepwise) در سطح معنی‌داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 6/65% از نمونه‌ها زن بودند. میانگین سنّی و سابقه کاری به ترتیب 24/7 ± 52/32 و 96/6 ± 66/8 بود. میانگین نمره رضایت از زندگی 8/5 ± 4/23 و سلامت معنوی 16 ± 13/94 و هر دو در محدوده متوسط بود. میانگین رضایت از زندگی در افراد با سلامت معنوی متوسط 7/5 ± 2/21 و در افراد با سلامت معنوی بالا 2/4 ± 9/26 به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی‌دار بود (001/0 P< ). بر اساس مدل رگرسیون به روش قدم به قدم، تنها متغیر‌های سلامت معنوی و تأهل با رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معنی‌داری داشتند. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، سلامت معنوی و رضایت از زندگی در کارکنان پرستاری در محدوده متوسط قرار دارد و با یکدیگر ارتباط دارند.